Totalna laparoskopska histerektomija sa jednostranom ili obostranom adneksektomijom je endoskopska procedura koja se obavlja u opštoj anesteziji pomoću najčešče tri reza na stomaku i predstavlja savremen i visoko sofisticiran pristup u operativnom tretmanu kako benignih tako i malignih oboljenja materice.
U najčeše razloge za histerektomiju ubrajaju se maligniteti materice, grlića materice, jajnika i jajovoda, kao i benigna oboljenja materice , kod žena koje su završile reprodukciju ili kod onih kod kojih konzervativno lečenje nije dalo željeni rezultat. Najčešća benigna oboljenja koja su indikacija za histerektomiju su miomi i fibroidni tumori materice koji u značajnoj meri narušavaju strukturu materice ili daju simptomataologiju koja narušava i umanjuje kvalitet života poput učestalih i obilnih krvarenja, adenomioza ili endometrioza mišičnog tkiva materice, hiperplazija endometijuma – stanje koje se karakteriše zadebljanjem unutrašnjeg sloja materice i može prethoditi pojavi karcinoma endometrijuma, abnormalna krvarenja koja karakteriše ili izrazito obilno menstrualno krvarenje ili krvarenje između ciklusa. Najčešeče se sprovodi totalna laparoskopska histerektomija koja podrazumeva uklanjanje materice i grlića u celosti uz moguće čuvanje jednog ili oba jajnika ili pak otklanjanje oba jajnika. Retko se sprovodi subtotalna laparoskopska histerktomija ili supracervikalna laparoskopska histerektomija koja obuhvata uklanjanje samo tela materice bez grlića, koji ostaje povezan sa vaginom. Poseban vid histerektomije predstavlja radikalna laparoskopska histerektomija koja se od klasične laparoskopske histerektomije razlikuje prema ekstenzitetu-obimu uklanjanja okolnog tkiva oko grlića materice-parametrija i primenjuje se kod postojanja maligniteta materice i grlića.
Treba biti svestan da nije uvek moguće planirati i izvesti laparoskopsku operaciju kako zbog osobina same bolesti – veličina tumora, uznapredovalosti procesa, tako i zbog mogućih priraslica nastalih nakon prethodnih operacija i tehničkih problema tokom minimalno invazivne procedure.
Prilikom zahvata, naprave se mali rezovi dužine do 2 cm na koži stomaka te se kroz njih uvode posebni portovi-jedna vrsta teleskopa u trbušnu šupljinu. Kroz rez u pupku se uvodi optika sa videokamerom koja daje jasan prikaz organa koji se nalaze unutar trbušne šupljine i male karlice, dok se ostalim (pomoćnim) rezovima uvode različiti instrumenti potrebni za intervenciju – hvatalice, makaze, instrumenti bazirani na monoplornoj ili bipolarnoj struji, ultrazvučni nož, laser i drugi napredni medicinski instrumenti, kojima se vrši operativni zahvat. Nakon odstranjivanja materice i jajnika i jajovoda, dobijeni preparat se odstranjuje kroz mali rez koji se pravi na vrhu vagine ukoliko materica nije uvećana, ili kroz mali rez na prednjem trbušnom zidu i šalje na patohistološki pregled.
Kao glavne prednosti laparoskopskog pristupa navode se minimalno invazivni pristup – pristup preko malih ubodnih rana na abdomenu, bez potrebe za velikim rezom, maksimalna hirurška preciznost i samim tim maksimalna briga za zdravlje pacijentkinje, upotreba savremenog instrumentarijuma poput lasera, lakši i brži oporavak i vračanje svakodnevnim obavezama te manje bolnosti.
Boravak u bolnici traje 5 dana, dok se pacijentkinja svakodnevnim aktivnostima vraća za 14 dana. Prva kontrola sa PH nalazom je obično za 7 dana. Preporučuje se intraoperativna primena antiadhezivnog OXIPLEX gela koji ima za cilj da smanji mogućnost stvaranja priraslica nakon operativnog tretmana.